Arab Cafe!

De laatste foto's voor vandaag. Hier was ik iedere dag te vinden om m'n weblog bij te houden!

Voor het gebruik van een consumptie, kon je een uur gratis internetten! Dit kostte slechts 17 dirham (ongeveer 1,80 euro). Vandaag maar thee genomen!

Vaak was het tussen de middag vrij rustig, later op de dag altijd druk. 
Maar een keer een Nederlander daar gehoord, die direct z'n hele levensverhaal keihard via Skype liet horen. Z'n vriendin aan de diarree, geen drank kon ie krijgen en het na een paar dagen hier wel gezien had. Ja............soms schaam je je voor je landgenoten!!


Het valt me op dat de mensen hier juist heel vriendelijk en behulpzaam zijn. Ze proberen je ten alle tijden te helpen ondanks de communicatieproblemen die ze ondervinden met buitenlanders en toeristen. De meeste mensen hier in Marokko spreken alleen Arabisch, soms Frans en geen Engels.


Morgenochtend om half 8 komt de taxi me ophalen bij de stadspoort. In anderhalf uur rijden we dan naar Casablanca. Tegen het einde van de middag hoop ik dan weer op Nederlandse bodem te staan!

Laatste dag in Rabat.

Vandaag is de allerlaatste dag hier in Rabat aangebroken! Het is prachtig weer en ongeveer 20 graden. Heel aangenaam dus!


Om half 10 word ik verwacht voor de laatste briefing bij het hoofdkantoor van Projects Abroad.

Dus neem ik voor de laatste keer een taxi. Ik laat me rijden door de grote, brede straten van Rabat.
Het is vroeg dus zijn er nog weinig mensen op de straten. 


Op het hoofdkantoor vul ik de nodige feedback formulieren in en krijg ik een t-shirt van Projects Abraod. 


Nu snel terug naar het gastgezin voor de lunch, daarna de laatste inkopen doen en m'n rugzak inpakken!

Bezoek aan de kasba.

Vandaag samen met Valerie een bezoek gebracht aan de kasba. Een hoog gelegen kasteel vlakbij de zee.............het uitzicht is prachtig.....................te bedenken dat hier dus mensen in kleine blauw gekleurde woninkjes leven..................in hele nauwe straatjes..................


Ook terug lopen was geweldig vanwege het uitzicht!

Door de oude stad (Medina) liepen we terug langs allerlei kraampjes, met loslopende kippen en verse vis! Hier nog een paar leuke dingetjes gekocht.


De lunch rond de middag, was heerlijk. Patat, worstjes en rijst met salade en champions.......!!

                             P.s. ik heb niet alles opgegeten!

Zondag tweede kerstdag.

Gistermiddag nog wat leuke kleine presentjes gekocht en gewandeld door de kleine straatjes van de Medina. Mijn logeeradres zit aan de "schone" kant, de andere straatjes zijn vies en er zitten veel katten tussen het afval te zoeken naar etensresten.

Zondag ben ik op tijd opgestaan om de laatste dingen te doen voordat ik terug ga.
Heerlijke, warme wentelteefjes en zoete thee als ontbijt.


Aisha vertelt me dat Adil gisteravond nog laat gebeld had naar hun huis. 
Vanmiddag wilden zij me uitnodigen om op het kerstfeest van het opvanghuis te komen! 
Leek me wel wat maar ik had net met de andere vrijwilligster Valerie afgesproken om de stad onveilig te maken!


Een lastige keuze omdat ik morgenochtend ook al weer later naar het opvanghuis kan komen omdat ik de laatste briefing op het hoofdkantoor heb. Zo vriendelijk mogelijk toch maar bedankt, ik ben benieuwd of ik nog iets hiervan hoor.

Het weer zit deze dagen niet echt mee. Het regent vaak en hard. Wanneer de zon zich ook maar even laat zien, is het direct weer druk overal.

Kerstavond en eerste kerstdag!

Kerstavond gingen we uit eten met de uitgedunde groep vrijwilligers. Keiharde muziek, en meezingen en dansen met de karaoke nummers! Dit zonder drank want bij binnenkomst in Marokko had ik een overeenkomst moeten ondertekenen waarbij ik beloofde geen drank en drugs te zullen gebruiken! We hebben lol gehad maar een wijntje had er echt wel goed bij gesmaakt.


Asmaa vertelde me dat ik vooral het weekend moest gebruiken om eropuit te gaan met de andere vrijwilligers. Nou ja, koffie drinken wilde ik wel maar lekker relaxen en lezen trok me ook wel.


Eerste kerstdag om 11.00 uur met Valerie en Judith afgesproken om ergens te gaan koffie drinken en cakes te eten!

Het restaurant waar ik hier met Valerie zit, had erg veel zitplaatsen op de eerste etage. Daar bestelde je koffie of thee en beneden zocht je uit welke cakes of broodjes je erbij wilde.
Haast is niet geboden, rustig aan allemaal.
Morgenochtend hebben we weer samen afgesproken en gaan we ergens eten. Misschien ook nog wat bezichtigen. Afijn, we zullen wel zien!

Vrijdag 24 december, dag voor kerst.

Ongelooflijk, dat ik al weer een week bij deze familie in huis ben. Door de nauwe straatjes weet ik precies de weg en bel dan bij deze middelste deur aan.


Vandaag heb ik alleen in de ochtend gewerkt want vanmiddag mag ik me voorbereiden op het kerstfeest van vanavond.


Er zijn vandaag minder kinderen in het tehuis en vanochtend gaan we met de kerstkaarten aan de gang. Hanna (een doofstom meisje) helpt me met de kleinere kinderen en dan geef ik haar een kaart met in het Frans geschreven een prettig kerstfeest. Ze is zo blij en ik blijf nu voor altijd haar "ami" zo geeft ze met handgebaren aan.




Bij het opvanghuis vertelde een andere vrijwilliger dat ik voor een langere tijd wordt uitgenodigd om te komen werken in het tehuis. Ik mag dan bij een van de berberse vrouwen logeren en hoef dan eigenlijk alleen m'n vliegticket te betalen.  
In 2011 zal er een nieuw complex gebouwd worden voor deze jongeren. Nou, dat is wel echt nodig. De voorzieningen in het oude gebouw laten veel te wensen over.


Lunch is couscous en dat smaakt werkelijk voortreffelijk! Aisha, de vrouw des huizes, bidt op haar kleed gericht naar Mekka, in een nis in de kamer. Dit alles wordt opgeluisterd door de alles overheersende tv, waarbij een Iman de gebeden uitspreekt.

Lunch bij een visrestaurant!

Donderdag zou eigenlijk een rustige dag voor me worden, maar dat verliep wel anders.

Woensdagmiddag werd ik door Sedik (hoofd van het opvanghuis) uitgenodigd om samen met enkele medewerkers te gaan lunchen bij een visrestaurant.

De dag begon met heftige regenbuien in de ochtend, maar tegen de middag begon de zon volop te schijnen. De kleintjes gingen wederom met de memory kaartjes aan de gang en de verbazing bij het vinden van twee gelijke kaartjes was wederom groot! Een grote smile was m'n beloning! De jongen aan de rechterkant van de foto, was een kei in vals spelen. (bekeek steeds al wat er op het kaartje stond).


Tussen de middag werden we opgehaald door het busje van het opvanghuis en naar het strand gereden. Heerlijke, frisse omgeving!
Eens wat anders dan die bedompte geuren in Rabat Sale. Eerst handen wassen, dan vis eten met z'n allen van een groot bord! Bestek is niet nodig, je eet met je handen!!
De sfeer tussen deze mensen is zo oprecht en hartelijk, geweldig om dit te mogen meemaken. Op de terugweg langs een koffiehuis gereden en echte koffie gedronken (d.w.z. klein beetje koffie en heel veel melk). 


Ondertussen werd ik gebeld door Asma van Projects Abroad. Of ik om vijf uur bij het ontmoetingspunt kon komen om de laatste feedback aan de organisatie door te kunnen geven (drink ik wel genoeg, geen last van m'n buik, zorgt de familie goed voor me, is het schoon enz. enz.). Ja, dat kon wel maar in Marokko gaat alles heel rustig aan.............we bleven gewoon uren daar in het koffiehuis zitten..........ja, relaxed is het wel. Dus.........geen tijd meer om terug te gaan naar het opvanghuis...............snel met Asma alles doorgenomen.....
Morgen is er weer een dag! Tjonge, dit is pas echt onthaasten!

Woensdag 22 december.

Gisteravond bij de bijeenkomst van de vrijwilligers, kwam ik een Nederlander tegen, Stefan Kops (leraar basisonderwijs). Hij vertelde me dat hij al 21 jaar overal op de wereld lesgeeft.
Nu na zoveel jaren, keert Stefan terug naar Nederland en wil daar gaan invallen op scholen.
Stefan komt uit St. Maarten (dicht bij Schagen) en wil in het nieuwe jaar kennis komen maken op onze school, het OPDC. 
Een andere vrijwilligster uit Canada moest nog terug naar het vliegveld om haar koffers op te halen. Vreselijk lijkt me dat om na zo'n lange reis je koffers niet te hebben!


Op kerstavond zijn we allemaal uitgenodigd door Projects Abroad voor een kerstbuffet ergens in de stad. Lijkt me erg gezellig!

Vanmorgen is er maar een klein groepje kinderen bij de opvang en heerst er een gemoedelijke sfeer. De meisjes gaan kralen rijgen en versieringen van klei maken.

Dinsdag, een dag met veel regen!

Vandaag is er veel regen, maar wanneer ik op pad ga, is het gelukkig steeds droog.
Steeds beter weet ik de weg te vinden naar het opvanghuis.

De omgeving van het tehuis ziet er troosteloos uit. De huizen zijn slecht gebouwd en zijn vaak met wat platen aan het dak vastgemaakt.

De hele ochtend heb ik gezocht naar m'n Arabische woordenboek maar kon deze nergens vinden. 
In de middag kwam de directeur van het opvanghuis naar me toe en hij vertelde dat een van de kinderen het boek had gevonden en het vernield had. Hij verontschuldigde zich en wilde het boek vergoeden. 
Jammer dan, niks aan te doen. Toch maar weer met handen en voeten proberen dingen uit te leggen.


Vanavond ga ik naar een stadspoort waar ik met alle andere vrijwilligers kennis zal gaan  maken! Ik ben benieuwd!

Eerste werkdag!

Zondagavond word ik al gebeld door Adill. 
Voor de eerste werkdag op maandag hoef ik niet zelf een taxi te nemen. Bij de stadspoort zullen we elkaar om 9.00 uur ontmoeten. Ja..............ik stond er wel, maar Adill niet !
Gelukkig bestaan er mobiele telefoons, dus 5 minuten later kwam hij aanzetten. Taxi genomen en rond half 10 was ik op m'n werkplek.

De kleinere kinderen zaten apart en keken mij heel verwachtingsvol aan. Memory met dieren leek me een goed begin van de ochtend. Dit was voor deze kinderen nog best heel moeilijk, zelfs met een aantal dezelfde kaartjes open voor je.

De oudere kinderen waren heel fanatiek en leerden tellen in het Engels en Arabisch. Voor vandaag gingen we maar tot vijf, morgen herhalen we dat weer.
Ik merk dat deze kinderen met een geestelijke beperking, heel veel liefde en aandacht willen en genieten van allerlei kleine dingetjes!

's Middags gingen we samen vormen tekenen en daar genoten ze ook weer van. 
Buiten nog een balspel gespeeld en dat gaf een voldaan gevoel over deze eerste dag!

Eten bij een Marokkaanse familie.

Iedere dag wordt er veel tijd en aandacht aan het eten besteed.

Wij vrouwen zitten op kleine krukjes rondom de ronde tafel. Er staan veel verse groenten en fruit iedere dag op tafel. De heer des huizes zit apart aan een rechte tafel met daarbij de sofa (schuin achter ons). Het is een hele vriendelijke man, die iedere keer z'n hand omhoog steekt wanneer hij me ziet maar weinig zegt (volgens z'n vrouw Aisha is hij doof).


Volgens Marokkaanse traditie is het de gewoonte om allen van een heel groot bord te eten waar ieder z'n deel van neemt totdat je genoeg hebt. 
Dat heb ik alleen bij aankomst meegemaakt, misschien deze week wel weer.


Een dag ziet er als volgt uit;
Eerst 's morgens een petit dejeuner, rond 13.00 uur lunch (heel uitgebreid), rond 19.00 uur koffie met veel warme melk en suiker en iets zoets erbij. Het laatste maal wordt om ongeveer 10 uur genuttigd (soms gebakken omelet met brood, spaghetti enz.).

Heftige regen, ook binnen in huis!

Na het prachtige weer met een gemiddelde temperatuur van 20 graden, is het wisselend bewolkt zaterdagmiddag en begint er een windje op te steken (toch nog heel relaxed wanneer je aan de temperaturen thuis denkt !).


Na de spaghetti om 10.00 uur 's avonds, maak ik me klaar voor de nacht. 


Rond middernacht begint het te donderen en er is een harde bliksem te horen. De regen komt met bakken uit de Marokkaanse hemel. Ik heb het idee dat het ook binnen regent en dat blijkt ook later zo te zijn. Nadat ik om half 6 gewekt wordt door de moskee (zoals iedere dag) en naar het toilet loop, heb ik natte broekspijpen. 


's Morgens om 10.00 uur bij het ontbijt (zoete thee met kleine wentelteefjes), zie ik dat er plassen water in de kamer staan. Gelukkig is de grote tv die de hele dag aanstaat, met een plastic zeiltje overdekt. De familie maakt zich hier niet druk om..............zo is dat nou eenmaal en vandaag is het gewoon weer aangenaam buiten!

Inwoner van Marokko?

Ik val niet echt op hier tussen de inwoners van Rabat. 

Op het vliegveld werd er al aan me gevraagd of ik uit Marokko kwam. 

Gisteren in een restaurant waar we couscous gingen eten, moest Mohammed (Projects Abroad) even bellen en liep naar buiten. Omdat het tussen de middag was en iedereen wilde lunchen, kwam er direct een Marokkaan naar me toe om te vragen of de andere plaats bezet was.

Ik antwoordde in het Frans en Engels, m'n Arabisch is namelijk niet goed. Hij keek me niet begrijpend aan...........Later kwam hij zich verontschuldigen omdat hij dacht dat ik van Arabische afkomst was. 

Op het hoofdkantoor had ik wel enkele woorden in Moroccan Arabic gekregen.....maar zover was ik nog niet!

yes= na'am

no= la

thank you= choukran

please= min fadlak

excuse me= smeh-li

I don't understand= ma fhemt-ch      ( Dit zal ik waarschijnlijk wel vaak kunnen gebruiken!!)

Voorstellen "Annour Association" en contact hoofdkantoor Projects.

Vandaag vrijdag 17 dec. om half 10, komt Adil me om 9.30 uur ophalen om me voor te stellen aan de mensen van het opvanghuis. Het is een enorm hartelijk ontvangst, de kinderen zingen welkomstliedjes voor me en klappen. Ze nodigen ons uit om samen naar de "party" te komen vanmiddag, de kinderen en ouderen gaan muziekoptredens voor ons verzorgen.

Dat belooft wat!   

Nou dat was me een echt een feest (voor de kinderen)! Voor ons duurde het erg lang in een te kleine benauwde ruimte, een dansende en zwetende massa.

Bij het hoofdkantoor van Projects Abroad, moet ik me laten registreren bij de Ambassade en krijg ik heel, veel informatie over het leven binnen een gastgezin. Ook hoe ik me met een taxi kan laten brengen naar mijn vrijwilligerswerk. 


Je neemt op de hoek bij de stadspoort een witte taxi waar wel zeker vier mensen op de achterbank kunnen zitten en twee op de voorbank. De taxi gaat aan een kant open en dan prop je jezelf er gewoon in. Alsof ik nog nooit anders gedaan heb!


Het weekend is vrij en mag je zelf bekijken wat je wilt gaan doen. 
Twee vrijwilligers uit London nodigen me uit om het weekend naar Tanger te gaan. Dat is voor mij (op mijn leeftijd) wel erg enthousiast. Ik mag ze altijd bellen, maar blijf liever lekker bij het gastgezin om ze wat beter te leren kennen. 
Iedereen is heel bezorgd en begaan met me. Dat geeft een goed gevoel!

Bij de Fam. Cherkaoui, Rabat Medina.

Rond elf uur kom ik aan in Rabat Medina en via allerlei kleine binnenweggetjes bij de fam. 
Zij spreken alleen Frans, bijna geen Engels. Even omschakelen!!


Het is een traditioneel Marokkaans huis, met een binnenplaats en rondom kamers waar resp. de vrouwen apart slapen, vaders apart en uiteraard ik ook. 

Direct wordt er een groot bord op tafel gezet om samen aan te eten. Het heeft wel iets, maar ik wil eigenlijk alleen nog maar bijkomen en gaan slapen. Na iedereen een goede nachtrust gewenst te hebben, kruip ik in het hele smalle bed en wordt de volgende ochtend gewekt door de moskee! Een spannend begin van deze vrijdag 17 december.

Aankomst Casablanca!

Donderdagavond rond half 10; 


In Casablanca word ik opgewacht door een medewerker van Projects Abroad, namelijk Adill. Een aardige jongen van 25 jaar, die dit geweldig werk vindt omdat hij zoveel mensen ontmoet met hun verschillende achtergronden. Hij is nu een vaste medewerker van dit project, na z'n universitaire studie.

De taxi staat voor me klaar om me in anderhalf uur naar de Fam. Cherkaoui te rijden.

Laatste voorbereidingen!

Deze laatste dagen heb ik m'n hele grote rugzak gepakt en bekijk ik of ik alles heb.

Tussendoor nog een prachtig boek gelezen over het leven in een straat in Marrakech (bedankt Han, dit ademt echt de sfeer van dit land en z'n bevolking uit).


Spelletjes, boekjes en kleurtjes mee en................... een goed humeur!!!


Donderdag 16 dec. vlieg ik naar Casablanca waar Asmaa Hairane mij verwacht. 
Samen reizen we dan Rabat naar de fam. Cherkaoui!