Ongelooflijk, dat ik al weer een week bij deze familie in huis ben. Door de nauwe straatjes weet ik precies de weg en bel dan bij deze middelste deur aan.
Vandaag heb ik alleen in de ochtend gewerkt want vanmiddag mag ik me voorbereiden op het kerstfeest van vanavond.
Er zijn vandaag minder kinderen in het tehuis en vanochtend gaan we met de kerstkaarten aan de gang. Hanna (een doofstom meisje) helpt me met de kleinere kinderen en dan geef ik haar een kaart met in het Frans geschreven een prettig kerstfeest. Ze is zo blij en ik blijf nu voor altijd haar "ami" zo geeft ze met handgebaren aan.
Bij het opvanghuis vertelde een andere vrijwilliger dat ik voor een langere tijd wordt uitgenodigd om te komen werken in het tehuis. Ik mag dan bij een van de berberse vrouwen logeren en hoef dan eigenlijk alleen m'n vliegticket te betalen.
In 2011 zal er een nieuw complex gebouwd worden voor deze jongeren. Nou, dat is wel echt nodig. De voorzieningen in het oude gebouw laten veel te wensen over.
Lunch is couscous en dat smaakt werkelijk voortreffelijk! Aisha, de vrouw des huizes, bidt op haar kleed gericht naar Mekka, in een nis in de kamer. Dit alles wordt opgeluisterd door de alles overheersende tv, waarbij een Iman de gebeden uitspreekt.
He Leen,
BeantwoordenVerwijderenIk vind t maar knap van je hoor, zo ver van huis.
Ik zou t niet kunnen, maar t lijkt me wel heel interessant. Heel veel plezier nog, liefs Marja.